Rok szkolny 1941 – 42 rozpoczął się w sierpniu 1941. Dlatego to w dniu 15 sierpnia zorganizowano już pracę w tutejszej szkole. I znowu pozostało czterech członków grona: kierownik szkoły Boszczyk Władysław, nauczyciele: Dębicka Jadwiga, Dorynek Irena i Kowalska Kamila, bo nauczyciel German Bolesław przeniósł się do szkoły w Dąbrowie (pod Kielcami). Prowadzono 7 klas, a 8 kompletów.

W dniu 26 kwietnia 1942 odbyła się wizytacja tutejszej szkoły przez radcę szkolnego (Kreisschularata) Straffa. Wizytacja odbyła się we wszystkich klasach. Zaczęła się od szukania po szafach, szufladach, czy nie znajdzie się tam jakiś zakazany podręcznik szkolny, obraz do historii lub geografii itd. Do dzieci szkolnych mówił „Pan radca”, że ułanów polskich nie ma i już nigdy nie będzie, a poprzednio wypytywał dzieci, jakich piosenek Pani uczy. A może Was uczy o ułanach polskich … Jeszcze Polska nie zginęła … itd. Oczywiście nauczycielka nie uczyła, wiec dzieci zaprzeczyły. Przy tej sposobności dał „Pan radca” ustne polecenie, aby ksiądz w kl. I religii nie uczył, tyko nauczyciel. I znowu nastąpiła zmiana w przydziale godzin.

W tym roku szkolnym uczyło w tutejszej szkole dwóch księży. Ks. prob. Kurczab Jan uczył religii w kl. V, VI, VII, a ks. wikary Weisło Julian w kl. II, III, IV.

W ciągu całego roku szkolnego uczono w budynku dotychczasowym, tj. u p. Króla. Budynek szkolny nie był zajmowany przez wojska.

Frekwencja z całego roku szkolnego ze wszystkich klas wynosiła przeciętnie 63 %. Przyczyną słabej frekwencji była w dalszym ciągu obawa rodziców o dzieci, szczególnie o słabsze, aby je nie wywieziono na roboty do Niemiec. Członkowie grona nauczycielskiego pracowali 30 godzin tygodniowo, kierownik szkoły - 25 godzin tygodniowo.

Rok szkolny zakończono w ostatnich dniach lipca 1942. W jesieni były za to „wakacje kartoflane”.